Είπαν για την οργονοθεραπεία
Επιλεγμένες μαρτυρίες με τις εντυπώσεις των θεραπευόμενων για την οργονοθεραπεία και τις αλλαγές που παρατήρησαν στη ζωή τους μετά από τις συνεδρίες.
Ξεκίνησα οργονοθεραπεία στα 28 μου, σε μια από τις δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Γνώριζα γι’ αυτή τη θεραπεία από μια καλή μου φίλη.
Δεν είχα καμία επαφή με την ψυχιατρική. Σκέφτηκα να δοκιμάσω και ομολογώ ότι, από την πρώτη στιγμή που ήρθα σε επαφή με αυτού του είδους τη θεραπεία, άρχισα να βλέπω αλλαγές στον εαυτό μου και στη ζωή μου. Η θεραπεία αυτή με δυναμώνει. Είναι μια ψυχοθεραπεία που χρειάζεται να είσαι πρόθυμος να φοβηθείς, να νιώσεις αδύναμος, να θυμώσεις, να αγχωθείς. Σιγά σιγά όμως μαθαίνεις να αντέχεις το άγχος, και στον καναπέ του οργονοθεραπευτή και στη ζωή.
Το σημαντικότερο για μένα είναι πως αυτός ο αγώνας για αυτεπίγνωση με κάνει να νιώθω, αλλά και να εκφράζω, πιο έντονα και ολοκληρωτικά τα συναισθήματά μου. Επίσης με βοηθάει να παίρνω πιο λογικές αποφάσεις στη δουλειά και στην προσωπική μου ζωή. Αποφάσεις που ταιριάζουν με μένα. Η οργονοθεραπεία με βοηθάει να είμαι πιο κοντά στον εαυτό μου, πράγμα που συχνά με κάνει να νιώθω πιο ζωντανή και αυθεντική.
Χ.Γ.
35 χρονών, εκπαιδευτικός
Όταν ξεκίνησα θεραπεία αντιμετώπιζα σοβαρά προβλήματα με το πεπτικό σύστημα (σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου), για τα οποία οι γιατροί της κλασικής ιατρικής δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι δραστικό. Παράλληλα ένιωθα χωρίς καμία διάθεση για ζωή. Το συναίσθημα είχε εξασθενήσει, είχε σχεδόν πεθάνει.
Στο διάστημα που μεσολάβησε όλα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Τα σωματικά προβλήματα εξαφανίστηκαν. Το σώμα χαλάρωσε, «αναπνέει». Αισθάνομαι πολύ έντονα τα συναισθήματα. Απολαμβάνω σε μεγάλο βαθμό τα ευχάριστα, ενώ αντέχω τα δυσάρεστα χωρίς να χρειάζεται να τα πνίγω, όπως έκανα παλιότερα, με αποτέλεσμα να νεκρώνομαι συναισθηματικά. Θα τολμήσω να πω ότι «χαίρομαι» και τα δυσάρεστα συναισθήματα. Άρχισα πλέον να αναμετριέμαι με τους σοβαρούς φόβους και τις ανασφάλειες που είχα θάψει στο πολύ μακρινό παρελθόν. Ακόμα δεν τους νίκησα, αλλά η προσπάθεια συνεχίζεται. Όλοι στον περίγυρό μου έχουν παρατηρήσει αυτή την αλλαγή, πόσο πιο ήρεμος και πόσο πιο ζωντανός είμαι πλέον.
Σ.Μ.
Για την οργονοθεραπεία
Κατέφυγα στην οργονοθεραπεία στη διάρκεια μιας οξείας κρίσης «οικογενειατίτιδας». Η οικογενειατίτιδα (ένας όρος που τον εισήγαγε ο Ράιχ) εκφράζει το πλέγμα των νευρωτικών οικογενειακών σχέσεων, που δεν έχουν υγιές υπόστρωμα, αλλά βασίζονται σε εξαρτήσεις και συναισθηματικούς εκβιασμούς. Σε μια φάση, λοιπόν, της ζωής μου, που η ευρύτερη οικογένειά μου σπαρασσόταν, αντιμετωπίζοντας μία σοβαρή κρίση, αναδύθηκαν και όλες οι δυσλειτουργίες στη δική μου ζωή.
Όταν αποφάσισα να καταφύγω σε έναν ειδικό, άρχισα να βλέπω έναν οργονοθεραπευτή — μάλλον κατά τύχη, γιατί στην πραγματικότητα δεν γνώριζα καν την ύπαρξή τους, είχα μόνο κάποιες σκόρπιες γνώσεις για τη ζωή και το έργο του Ράιχ από τα φοιτητικά μου χρόνια.
Η αντίληψη που είχα για την ψυχοθεραπεία ήταν η στερεότυπη εικόνα με τον θεραπευτή και τον θεραπευόμενο σε αντικρυστές πολυθρόνες να συζητάνε σε κάθε συνεδρία. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι η εικόνα αυτή δεν είναι τυπική στην οργονοθεραπεία, παρά μόνο τις πρώτες μέρες. Η συζήτηση αποτελεί ένα μικρό μέρος της θεραπευτικής διαδικασίας, καθώς η γλώσσα του σώματος δίνει, όπως κατάλαβα με τον χρόνο, τις περισσότερες και ίσως πιο σημαντικές πληροφορίες. Δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι θα μπορούσα να περιγράψω την κατάσταση που βίωνα με την ακρίβεια που το έκανε η στάση του σώματός μου, το βλέμμα, η έκφραση ή η μη έκφραση στο πρόσωπό μου κλπ. Ήταν, λοιπόν, μεγάλη η ανακούφιση όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι πόσο σημαντικό ρόλο είχε η παρατήρηση της σωματικής μου έκφρασης από τον θεραπευτή. Σκέφτηκα ότι με τον τρόπο αυτό η θεραπευτική διαδικασία θα έβρισκε τον στόχο της πολύ πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ακρίβεια, χωρίς να πελαγοδρομεί στις δικές μου περιγραφές, που δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι ήταν απόλυτα σωστές στην κατάσταση που βρισκόμουν. Έτσι ένιωσα ότι είχα να κάνω με μια μέθοδο που μπορούσα να την εμπιστευτώ περισσότερο από ό,τι τη συζήτηση.
Ένα άλλο στερεότυπο που είδα να ανατρέπεται ήταν αυτό του θεραπευτή που αντιμετωπίζει κάθε περιστατικό σαν μία εξίσωση, την οποία καλείται να λύσει σαν ικανός μαθηματικός. Αυτή ήταν η εικόνα που είχα, μέχρι που άρχισα να αισθάνομαι τη βαθειά επαφή του θεραπευτή με τη δική μου ψυχική πραγματικότητα και να εισπράττω κατανόηση και αποδοχή.
Αργότερα, όταν άρχισα να μελετώ το έργο του Ράιχ, η εικόνα αυτή που είχα σχηματίσει επιβεβαιώθηκε από κάτι που έχει πει ο ίδιος σε μία διάλεξή του σε εκπαιδευόμενους θεραπευτές. Ήταν, μέσες άκρες, ότι «ο ασθενής που καταφεύγει σε εμάς είναι σαν ένα ραγισμένο γυαλί. Μπορεί να μάθουμε για ποιο λόγο ράγισε, μπορεί και όχι. Η δουλειά μας είναι να το αποκαταστήσουμε». Που σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητο να αναδυθούν και να συζητηθούν όλες οι μνήμες και όλα τα τραύματα με κάθε λεπτομέρεια, αφού ο οργονομιστής θεραπευτής έχει κι άλλα εργαλεία στη διάθεσή του. Αυτό που έχει σημασία είναι να έρθει κανείς σε επαφή με τα συναισθήματά του και να μπορέσει, με τη σταδιακή αποδόμηση της νεύρωσής του, να τα εκφορτίσει λυτρωτικά, ώστε να προχωρήσει στη ζωή του απαλλαγμένος από τα «βαρίδια» του παρελθόντος.
Βέβαια, στην οργονοθεραπεία το σωματικό κομμάτι δεν περιορίζεται στην παρατήρηση, αλλά περιλαμβάνει και διάφορους θεραπευτικούς χειρισμούς στο σώμα, που βελτιώνουν την επαφή του θεραπευόμενου με τις συγκινήσεις του και διευκολύνουν την εκφόρτισή τους. Ο θεραπευτής αναγνωρίζει σε κάθε δυσκολία τόσο το ψυχικό όσο και το σωματικό της στοιχείο και ανάλογα επεμβαίνει, επιλέγοντας με ποιο από τα δύο θα πρέπει να δουλέψει κάθε φορά. Και γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι τόσο αποτελεσματική μέθοδος.
Στη διάρκεια της θεραπείας διαπίστωσα να βελτιώνεται η ζωή μου σε τομείς που δεν με είχαν απασχολήσει, σε στάσεις που δεν είχα θέσει ως προτεραιότητα να τις αλλάξω ή σε συμπεριφορές που δεν είχα καν υποψιαστεί ότι με χαρακτήριζαν. Αυτό οφείλεται στο ότι εγώ η ίδια μπορούσα να αντιληφθώ την οδύνη που βίωνα στη ζωή μου σαν μία κατάσταση που οφειλόταν σε εξωτερικούς παράγοντες, αλλά δεν ήμουν σε θέση να αξιολογήσω κάθε δική μου στάση και το πώς διαχειριζόμουν την κατάσταση αυτή.
Πιστεύω ότι οποιαδήποτε θεραπευτική σχολή έχει να προσφέρει στην ανακούφιση από τα προβλήματα κάθε ανθρώπου που θέλει να αναζητήσει βοήθεια. Ωστόσο δεν μπορώ να μην αισθάνομαι τυχερή που βρέθηκε στον δρόμο μου η οργονοθεραπεία, γιατί ανακαλύπτω καθημερινά ότι μου έδωσε λύσεις ακόμη κι εκεί που εγώ δεν είχα καν αντιληφθεί ότι υπήρχε πρόβλημα.
Τ.Κ.