Κατά την πατριαρχική, αυταρχική περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας έγινε προσπάθεια να κατασταλούν οι αντικοινωνικές παρορμήσεις με καταναγκαστικές, ηθικολογικές απαγορεύσεις. Με αυτόν τον τρόπο ο πολιτισμένος άνθρωπος —αν μπορεί βέβαια να ονομαστεί πολιτισμένος— ανέπτυξε μια ψυχική δομή που αποτελείται από τρία στρώματα. Επιφανειακά, φορά μια επίπλαστη μάσκα αυτοελέγχου, ψυχαναγκαστικής ανειλικρινούς ευγένειας και ψευδοκοινωνικότητας. Η μάσκα αυτή αποκρύπτει το δεύτερο στρώμα, δηλαδή το φροϊδικό «ασυνείδητο», στο οποίο ο σαδισμός, η φιλαργυρία, η λαγνεία, ο φθόνος, οι κάθε είδους διαστροφές κ.λπ., καταστέλλονται χωρίς ωστόσο να μειώνεται, έστω και στο ελάχιστο, η ενέργειά τους. Το δεύτερο αυτό στρώμα οφείλεται στον αντισεξουαλικό προσανατολισμό μας και, συνήθως, βιώνεται συνειδητά ως εσωτερικό κενό και ερήμωση. Κάτω από αυτό, στο βιολογικό βάθος του οργανισμού, υπάρχουν και λειτουργούν η φυσική κοινωνικότητα, η υγιής σεξουαλικότητα, η αυθόρμητη απόλαυση της εργασίας και η ικανότητα για αγάπη. Το τρίτο και βαθύτερο στρώμα, που αντιπροσωπεύει τον βιολογικό πυρήνα της ανθρώπινης δομής, είναι ασυνείδητο και προκαλεί φόβο στον θωρακισμένο άνθρωπο. Αντιτίθεται σε κάθε μορφή αυταρχικής εκπαίδευσης και αυταρχικού ελέγχου. Ταυτοχρόνως, είναι η μόνη πραγματική ελπίδα που έχει ο άνθρωπος να δαμάσει κάποια στιγμή την κοινωνική δυστυχία.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Β. Ράιχ με τίτλο «Η λειτουργία του οργασμού», Εκδόσεις Ρέω, σ. 279
Το μακροχρόνιο και επίπονο θεραπευτικό μου έργο επί του ανθρώπινου χαρακτήρα, με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι όταν αξιολογούμε τις αντιδράσεις του ανθρώπου, έχουμε πάντα να κάνουμε με τα τρία ξεχωριστά στρώματα της βιοψυχικής δομής. Όπως απέδειξα στο βιβλίο μου με τίτλο Η ανάλυση του χαρακτήρα, τα τρία αυτά στρώματα της χαρακτηροδομής είναι εναποθέσεις της κοινωνικής ανάπτυξης, που λειτουργούν αυτόνομα. Στο επιφανειακό στρώμα της προσωπικότητάς του, ο μέσος άνθρωπος είναι συγκρατημένος, ευγενής, συμπονετικός, υπεύθυνος και ευσυνείδητος. Δεν θα υπήρχε κανενός είδους κοινωνική τραγωδία για το ανθρώπινο ζώο, αν αυτό το επιφανειακό στρώμα της προσωπικότητας βρισκόταν σε άμεση επαφή με το βαθύ, φυσικό στρώμα. Κάτι τέτοιο, δυστυχώς, δεν συμβαίνει. Το επιφανειακό στρώμα της κοινωνικής συνεργασίας δεν βρίσκεται σε επαφή με τον βαθύ βιολογικό πυρήνα του ανθρώπου. Μεσολαβεί ένα δεύτερο, ενδιάμεσο στρώμα, ο χαρακτήρας, που αποτελείται αποκλειστικά από σκληρές, σαδιστικές, λάγνες, άπληστες και ζηλόφθονες παρορμήσεις. Αντιπροσωπεύει το φροϊδικό «ασυνείδητο» ή «τα απωθημένα». Με όρους της επιστήμης της σεξουαλικής οικονομίας, αντιπροσωπεύει το σύνολο όλων αυτών που ονομάζονται «δευτερογενείς ορμές» (παρορμήσεις, βλ.λ.).
Η οργονική βιοφυσική προσέφερε τη δυνατότητα να θεωρήσουμε το φροϊδικό ασυνείδητο, δηλαδή το αντικοινωνικό στοιχείο του ανθρώπου, ως δευτερογενές προϊόν της καταπίεσης των πρωτογενών βιολογικών ορμών (ενορμήσεων). Αν μας δοθεί η ευκαιρία να διαπεράσουμε αυτό το καταστροφικό δεύτερο στρώμα, και να προχωρήσουμε βαθύτερα στο βιολογικό υπόστρωμα του ανθρώπινου ζώου, ανακαλύπτουμε πάντα το τρίτο, βαθύτατο στρώμα που ονομάζουμε βιολογικό πυρήνα. Στον πυρήνα αυτόν, υπό ευνοϊκές κοινωνικές συνθήκες, ο άνθρωπος είναι έντιμος, εργατικός, συνεργατικός, γεμάτος αγάπη, και μισεί μόνο ορθολογικά, υπό τις ανάλογες περιστάσεις. Ωστόσο, είναι αδύνατον να επιφέρουμε χαλάρωση της χαρακτηροδομής του σύγχρονου ανθρώπου διεισδύοντας στο βαθύτατο αυτό και τόσο ελπιδοφόρο στρώμα, αν δεν εξαλείψουμε πρώτα το ψευδές, κίβδηλο κοινωνικό προσωπείο. Αφαιρέστε τη μάσκα της καλλιέργειας και αυτό που αναδύεται αρχικά δεν είναι η φυσική κοινωνικότητα, αλλά το διεστραμμένο, σαδιστικό στρώμα του χαρακτήρα.
Αυτή η ατυχής δομή του χαρακτήρα ευθύνεται για το γεγονός ότι κάθε φυσική, κοινωνική ή ερωτική ενόρμηση που θέλει να αναδυθεί από τον βιολογικό πυρήνα είναι αναγκασμένη να διαπεράσει το στρώμα των δευτερογενών, διεστραμμένων παρορμήσεων, και έτσι διαστρεβλώνεται και αυτή με τη σειρά της. Η διαστρέβλωση αυτή αλλοιώνει την αρχικά κοινωνική φύση των φυσικών ενορμήσεων και την κάνει παθολογική, εμποδίζοντας έτσι κάθε γνήσια έκφραση της ζωής.
Απόσπασμα από τον πρόλογο του Β. Ράιχ στο βιβλίο με τίτλο «Η μαζική ψυχολογία του φασισμού». Η μετάφραση έγινε από την επίσημη αμερικανική έκδοση.
Πίνακες του Βίλχελμ Ράιχ