Ιστορική εξέλιξη της θεραπευτικής τεχνικής
Ο όρος «οργονοθεραπεία» δεν αφορά στη χρήση συσκευών συσσώρευσης οργόνης ή άλλων ιδιοκατασκευών του Ράιχ, ούτε σχετίζεται επ’ ουδενί με αυτά. Πρόκειται για την ίδια τη χαρακτηραναλυτική νευροφυτοθεραπεία, την οποία ο ίδιος μετονόμασε σε οργονοθεραπεία, όταν θεώρησε ότι ανακάλυψε μία συμπαντική ενέργεια στην ατμόσφαιρα, της ίδιας φύσης και προέλευσης με τη λιμπιντική ενέργεια του οργανισμού.
Ιστορικά, η εξέλιξη της θεραπευτικής τεχνικής του Βίλχελμ Ράιχ μπορεί να θεωρηθεί ότι εκτείνεται σε τέσσερις, αρκετά διακριτές μεταξύ τους χρονικές περιόδους, οι οποίες σχετίζονται με την πρόοδο των κλινικών και πειραματικών του ευρημάτων:
1919-1923
Ο ίδιος θεωρεί ότι εκείνη την περίοδο ανήκει και εργάζεται στον χώρο της κλασικής φροϊδικής ψυχανάλυσης. Ανακαλύπτει, μέσω κλινικών παρατηρήσεων, τη σεξουαλική λίμναση του οργανισμού και τη συσχετίζει με το άγχος που συνοδεύει τις νευρώσεις, δηλαδή το άγχος λίμνασης, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί αιτία αλλά και αποτέλεσμα της σεξουαλικής λίμνασης. Το 1922 διατυπώνει τη θεωρία του οργασμού και την κλινική οντότητα της οργασμικής ανικανότητας.
1923-1930
Στην περίοδο αυτή διαμορφώνει τη χαρακτηραναλυτική τεχνική. Συγκεκριμένα:
- Διατυπώνει τον κανόνα της ζωής ή του οργασμού (μηχανική ένταση – βιοηλεκτρική φόρτιση – βιοηλεκτρική εκφόρτιση – μηχανική χαλάρωση – 1923) ο οποίος διέπει τις έμβιες λειτουργίες, και εισάγει την έννοια της σεξουαλικής οικονομίας του οργανισμού.
- Ορίζει την έννοια της οργασμικής ικανότητας.
- Διατυπώνει τη θεωρία της διαμόρφωσης του χαρακτήρα και εισάγει την τεχνική της ανάλυσής του.
- Διαπιστώνει την ύπαρξη της θωράκισης και την τμηματική διάταξή της, καθώς και τον ρόλο της στην εξέλιξη της χαρακτηραναλυτικής θεραπείας.
- Ανακαλύπτει την αρνητική μεταβίβαση και επινοεί τεχνικές για την αντιμετώπισή της.
- Επιλύει το βιοενεργειακό πρόβλημα του μαζοχισμού (1928).
Από το σημείο αυτό ο Βίλχελμ Ράιχ αρχίζει να απομακρύνεται από το κλασικό ψυχαναλυτικό πλαίσιο. Στο συνέδριο της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, στη Λουκέρνη της Ελβετίας το 1934, επισημοποιείται και τυπικά η διαφοροποίηση του Ράιχ από την ψυχανάλυση με την οριστική απομάκρυνσή του από την Ψυχαναλυτική Εταιρεία.
1930-1939
Περίοδος της χαρακτηραναλυτικής νευροφυτοθεραπείας (Όσλο, 1934). Πειραματική έρευνα της βιοηλεκτρικής φύσης της σεξουαλικότητας και των συναισθημάτων, διατύπωση της έννοιας της ψυχοσωματικής ταυτότητας και αντίθεσης του αυτόνομου νευρικού συστήματος, ανακάλυψη του αντανακλαστικού του οργασμού και της σημασίας του στην ψυχική υγεία του ανθρώπου (1935).
Περίοδος μετά το 1939
Ανακάλυψη της οργόνης στην ατμόσφαιρα και μετονομασία της ολοκληρωμένης πλέον θεραπευτικής τεχνικής του σε οργονοθεραπεία.